Jim wychował się i dorastał w bardzo ciepłej i wesołej atmosferze rodzinnej. Oprócz niego Irene i Ethan McCollinowie mogli pochwalić się jeszcze dwójką równie ukochanych starszych dzieci – Emmą i Loganem. Jako najmłodszy z rodzeństwa wbrew utartym poglądom nigdy nie był faworyzowany czy zanadto rozpieszczany. Emma była starsza od Jima o dwa lata, a Logan o lat pięć. Każde z nich to inny charakter, inne zainteresowania, inne talenty, inne wartości, inna bajka. Pomimo różnic udawało się im znaleźć wspólny język, ale dopiero gdy Jim i Emma wyfrunęli z gniazda rodzinnego. Dopóki cała trójka ze sobą mieszkała wojny były codziennością. Teraz potrafili nawet za sobą tęsknić. Emma wyprowadziła się wraz z narzeczonym do Amsterdamu. Tam obydwoje znaleźli dobrze płatne posady, wynajęli przytulne mieszkanie i wiedli bardzo szczęśliwe życie.
Z kolei Logan pozostał przy rodzicach. Nie miał stałej partnerki, stałej pracy, nie ukończył żadnej porządnej szkoły. Można by pomyśleć o nim totalne niepowodzenie, ale trzeba przyznać z bardzo wysokim ilorazem inteligencji. Poświęcił się pasji tworzenia muzyki klubowej. Marzyciel żyjący z dnia na dzień.
Jim wyprowadził się najszybciej. Po ukończeniu studiów ekonomicznych wyjechał do Irlandii na pięcioletni kontrakt do pracy. Tam poznał swoją miłość i razem wrócili do Killen snując wspólne plany na przyszłość. Dwupokojowe mieszkanie ofiarowała im w prezencie babcia – mama taty. Jim podjął pracę w wydziale finansów państwowej placówki zdrowotnej. Nawet ją polubił, siedział sobie przy komputerze i przelewał to co na papierze do systemu. Potem związek się rozpadł, a mieszkanie i praca zostały te same. Nowe pojawiły się problemy z nogą.
Rodzice nie mieszkali od Jima daleko. Zaledwie sześć przystanków autobusowych. W gościnę częściej wybierał się do nich syn niż odwrotnie. Szczególnie w porze wiosenno – letniej kiedy ogród kipiał zielonością i jej zapachem. Bardzo lubił wracać do domu z ogrodem gdzie spędził większość lat swojego życia. Odwiedzał tam jeszcze kogoś rudego i sierściuchowatego. Prawie dziesięcioletni pies rasy pinczer zawsze wylewnie radował się na przywitanie starego znajomego.
Kiedyś Jim zabrał go do siebie, ale Szekspir nie czuł się w ogóle jak u siebie. Bez przerwy skomlał i warował pod drzwiami wejściowymi w holu. Gdy wyprowadzał psa na smyczy aby załatwił swoje potrzeby fizjologiczne ten zamiast zrobić co trzeba ciągnął Pana w stronę przystanku autobusowego. Nie chciał jeść ani pić. Totalna depresja. Następnego dnia pies wrócił do rodziców. Już w drodze powrotnej dało się zauważyć wielkie szczęście na jego pysku.
Szekspir właściwie należał do Logana, który sam go wybrał, ale zwierzę znalazło sobie właściciela w osobie Jima. Z nim spał i aż do znudzenia śledził. Gdy Pan wyjechał pies związał się z tatą, który po ciężkim udarze mózgu najwięcej czasu ze wszystkich domowników spędzał w domu. To jego teraz nie odstępował na krok, a tata tę przyjaźń odwzajemniał równie oddanie.
Ethan McCollin z uwagi na swoją chorobę od wielu lat przebywał na rencie. Kiedyś pracował jako taksówkarz. Obecnie w miarę możliwości radził sobie jak mógł, czasem aż za bardzo się starał przez co ucierpiało albo zaginęło wiele przedmiotów, ucierpiał sam tata, nie wspominając już o zszarpanych nerwach jego żony i dzieci.
Irene opiekowała się całą rodziną. Pomimo pracy na zmiany w call Centre, której nienawidziła, uciążliwej menopauzy, ciągle marudzącego męża udawało się jej zachować pogodę i siłę ducha. 
